Heb jij ook het gevoel dat het werkt om je kind te belonen met bijvoorbeeld snoep? Het is logisch dat je kind makkelijk om te praten is als het beloond wordt met snoep. Het is een zoetigheid waar veel kinderen gek op zijn. Hoe hiermee omgegaan wordt kan een verschil maken in de relatie van kinderen en eten. Uit onderzoek blijkt dat snoep geven niet het antwoord is op datgene wat jij graag zou willen zien. Als je snoep op een voetstuk zet kan het er toe leiden dat je kind op latere leeftijd sneller gefixeerd is op snoep.

Maar laten we realistisch zijn: vrijwel ieder kind wordt blij van snoep. Mag je dan jouw kind helemaal geen snoep meer geven? Natuurlijk mag dat wel! Ik moedig het dan ook vooral aan om het af en toe wel te doen. Want alles dat je verbiedt gaat jouw kind ergens anders zoeken. Dan is het alleen maar prettig als je zelf in de hand hebt wat jouw kind zich toestopt. Je kunt snoep ook geven in combinatie met het eten dat je wilt aanbieden. Laat je kind snoep niet zien als beloning, maar als aanvulling op datgene dat hij aangeboden krijgt. Als je het aanbiedt tegelijk met een maaltijd zal je kind ongetwijfeld eerst het snoep eten voordat het begint aan het andere, maar dat is de keuze van je kind. Kinderen beslissen als ze eten, hoeveel ze eten en in welke volgorde.

Dit geldt ook voor andere ‘beloningen’ met voeding. Denk bijvoorbeeld ook aan een toetje na het avondeten. Vaak wordt dit ingezet als beloning op goed eten. Maar waarom gebruiken we dit als beloning na een maaltijd en wordt het niet ingezet als tussendoortje? Het is vaak slechts een illusie dat je kind beter gaat eten als het een toetje krijgt. Misschien gaat je kind wel ‘beter’ eten, maar wat wil je bereiken? Wil je dat jouw kind goed eet met het doel om dat toetje te krijgen of wil je dat jouw kind bewust eet en neemt waar behoefte naar is en dus stopt wanneer hij het signaal zelf voelt dat hij vol zit. Je kunt kleinere porties aanbieden, als het bord leeg is en er nog behoefte is aan meer, kun je nog wat eten opscheppen. Een kind zal daarvan misschien wel meer zelfvertrouwen krijgen dan met een toetje als beloning.

Er zijn kinderen die ‘slechte’ eters zijn. Ga je kind niet dwingen om te eten. Ik snap dat het frustrerend is als je kind niet wil eten. Een kind zal zichzelf niet verhongeren en nemen waar behoefte aan is. Misschien heeft jouw kind minder behoefte om te eten omdat het heel ergens anders mee bezig is in de ontwikkeling of haalt het zijn brandstof ergens anders uit. Ik begrijp dat het zorgen meebrengt als je het idee hebt dat je kind te weinig binnen krijgt. Let vooral op de signalen van jouw kind. Is het opgewekt, actief en alert, maak je dan geen zorgen!

Denk aan de relatie dat jouw kind krijgt met eten. Als we alle voedingsmiddelen neutraal aanbieden, geen enkele voeding op een voetstuk plaatsen, zal je kind een eerlijke balans vinden in wat hij zichzelf wil toestoppen.

Maak jouw visie tot betrekking van eten bespreekbaar. Overleg altijd met de gastouder wat jij belangrijk vindt en wat jij denkt dat goed is voor je kind. Wees als gastouder ook transparant in wat je aanbiedt.

Laat ik vooropstellen dat jij goed zult aanvoelen waar je kind behoefte aan heeft. Geloof er in dat wat je doet, het juiste is!

_{*GOB De Levensboom schrijft in dit blog over de hij-vorm als het om een kind gaat, dit kan ook om een zij gaan.}